VU medisch centrum Amsterdam / podium
maandag 13 oktober 2008
Onbespreekbaar?
Cultuurverschillen in de Gezondheidszorg
...................
...................

Toonkunstenaar Danny Becher laat tot slot horen hoe je met muziek een meditatieve sfeer kunt oproepen voor stervenden en hun familie. De muziek die hij tijdens dit symposium uitvoert, heeft hij dan ook eerder in hospices ten gehore gebracht. Hij maakt onder meer gebruik van gregoriaanse zang, maar ook van Sanskriet recitaties (indiase zang), die het interculturele karakter van deze middag benadrukken. Dat hij daarbij instrumenten - klankschalen en een kalimba - en muziekstijlen uit allerlei westerse en oosterse landen gebruikt, is geen toeval, maar een bewuste keuze. Afhankelijk van de geloofsachtergrond van de terminale luisteraar wordt de keuze van de gezongen teksten en liederen aangepast. De bijzondere synthese van klankschalen en boventoonzang die op dit symposium ten gehore werd gebracht, vormde een waardige en serene afsluiting van de middag.

Betoverend concert Klankschalen
door Wilrike ter Meulen
Zutphen - Een klankschalenconcert staat voor zondag op het programma van het spirituele festival De Ontmoeting. Toonkunstenaar Danny Becher zal de toehoorder met zijn meditatieve muziek meenemen door verschillende klanksferen en -werelden.
Voor deze buitenstaander’ betekent dit concert een eerste kennismaking met klankschalen. De Buitensociëteit zit vol. Op het toneel prominent een drietal grote gongen en minder opvallend: een groot aantal grotere en kleine schalen, van koper en kristal. Deze blijken afkomstig uit Japan, Thailand, India en Tibet.
Even later neemt Danny Becher (lange grijze baard) op zijn knieën plaats tussen zijn instrumentarium.
Vanaf de eerste toon is het muisstil in de zaal. De klanken hebben een betoverende uitwerking. De ogen sluiten vanzelf, de klanken strelen door hart en ziel. Geen fezel blijft onberoerd. Met handen en met stokken beroert Becher zijn schalen, hij gebruikt zijn diepe sonore stem als een snaarinstrument. Hij blijkt zelfs tweetonig te kunnen zingen.
‘Waterdruppels kletteren, een diep besef deel uit te maken van die enorme kosmos dringt zich op. En dan een doffe plof! Mijn notitieboekje belandt op de houten vloer. Klaarwakker, betovering bijna weg. Nog tien minuten. Heeft niemand het gehoord? Dan klinkt een ovationeel applaus. Terug in het heden, het concert is (te snel) voorbij. (1½ uur)

De STENTOR, Zutphens dagblad, 21-04-2008